Fríða náttin er ein eimur
Stjørnugrús, nú vaknar heimur
Nakin standi eg
Eina her.
Maður vakur men so styggur
Nærkast varisliga, hyggur
Taradimt er hár
Tinnuhúð.
Verð mín,
Verð mín,
Verð mín.
Undan fert tú eftir hæli
Bangin, stundar eftir sælu
Tøld eg fylgi tær
Verð hjá mær.
Nærkast hav og himmalrendur
Kveiktar skelva tínar hendur
Til tín komi inn
Nem við meg.
Verð mín,
Verð mín,
Verð mín.
Skrínið læsti, lykil fjaldi
Signaði ímóti galdri
Maður er mítt hav
Nátt er av.
Tokkabundin hann meg fevnir
Nevnir meg ein eydnulut
Farin eru øll
Einsamøll.
Verð mín,
Verð mín,
Verð mín.
Mín ham mítt hylki
Eg sakni tað ikki,
Ein ham eitt hylki
Eg gloymi tað ikki.