Hiç kimseden utanmaz o, ayıbıyla övünür
Hır gürü bencillikten, o bunu sanat görür
Kime dikiş atsa tehellenir ona
İtiraz onun bir numara adamı, cahil adeta
Hiç kimseye uymaz o, geleni uydurur
Kalbi güm güm yalnızlıktan, korkunun uydusudur
Kim girse hayatına vay acırım haline
O kadar iyi tanıyorum ki onu, sevemiyorum haliyle!
Dağ kadar, deniz kadar
Ner’den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Dağ kadar, deniz kadar
Ner’den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah Masumum
Hiç kimseye uymaz o, geleni uydurur
Kalbi güm güm yalnızlıktan, korkunun uydusudur
Kim girse hayatına vay acırım haline
O kadar iyi tanıyorum ki onu, sevemiyorum haliyle!
Dağ kadar, deniz kadar
Ner’den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Dağ kadar, deniz kadar
Ner’den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah Masumum
Yiğidi gömdüm, hakkını verdim
Benden çıktı, oh (oh oh)!
Ölçtüm tarttım, günlere böldüm
Haklıymışım, oh (oh oh)!
Bi' havalar haller, anlatıyorlar
Hoş mu yani, yuh!
Mezhebin mi geniş anlamadım ki
Uçmuşsun sen, of (of) of!
Dağ kadar, deniz kadar
Ner’den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Dağ kadar, deniz kadar
Ner’den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah Masumum