Ne bende senden bir vakit var
Ne bende senden kopan bir şeyim
Bir bende ben ve senden bana kalan kadar senden
Ve bende senden varan ağır sözler
Ve sende sana yapışıp tutunan kadar benden
Ne bende senden iz kalan tokatlar
Ve sende beni hatırlatan kim bilir ne hatalar
Ki bende çok kayıp var benden
Senden işittiklerim ölümden de beterlerden
Ve bende beni paramparça eden sendenler
Bende yarıda kalan sözler
Bende sana kaçan zaptedemediğim benden kaçaklar
Bir hata var, hiç rahat yok
Uykum sana emanet
Yüzüme vurduklarınla ettim kendimden nefret
Hayat tehlikeyle kardeş, ben onunla sırdaş
Hayretlere düş, düş, kalk, şaş
İncindim bir ince narin dal gibi ciddi
Gitti ömrümden ömür, gitti ley, gören olmadı sahi
Ben can evimde yine yalnızlığımın arkadaşı
Ne ilkbahar, ne yaz, ne sonbahar bu hastalığımın ilacı
Ey acı, beni daha ne kadar inciltebilirdin
Üstüne durmayıp geçsen ne kaybederdin?
Bir günah işledim, bin af diledim
Üstünde durmasan ne kaybederdin?
Hemen her fırsatta bir tokat gibi yüzüme vurmazsan ne kaybederdin?
Ne kaybederdin yüzüme vurmazsan beni utandıran hataları?
Yüzümü kızartan suçumu veyahut suçlarımı
Mahçupluğum damlalarca yaş boca etti gözümden
Ve bende senden ibaret bir ben ama ben yok
Üzerimden zaman geçiyor ve zaman bahçıvan gibi
Kesilmesi icap eden çiçekleri usulca kesiyor
Ve yapraklar dağlarıyla yolunu alıp gidiyor uzağa
Rüzgar yine soğuk esiyor karanlığa
Ve or’da olan sessiz üşüyor kemikleri birbirine çarpa çarpa
Yüzüme konuşuyor kader yine dobra dobra
Sende tutunmaya çalışan bir ben olmak ki acıların acısı
Ki ben de seni arayan herkes bulur
Yıkılmak bu kadar kolayken, sana tutunmak tek çarem
İçerdeğim, sessiz geçer ifadem
Beni yerle bir et madem, dökülsün dudaklarından içimden geçen canımı alan
cümleler
Senden işittiklerim inan ölümden de beterlerden
Sana yalvarmak inan artık gelmiyor ki içimden
Günahlar sürüklüyor kul peşinden
Duymak istemediklerin insanı bezdiriyor canından