İstanbul’a şöyle bir daldım
Martıları bir bir saydım
Kız kulesine camdan bakıp
Aşka dair çok şey düşündüm
Rüzgar alsa uçursa beni
Okyanusun ortasına bıraksa
Elimi tutan sen olsan, beni kurtarsan
Yeni doğmuş bir bebek gibi ağlarım
Düşünüyorum aşka dair ne yapsam?
Ah ne yapsam?
Acaba beni öldürsem mi, ne yapsam?
Yoksa ben sen mi olsam?
Ya hiç olmamış olsaydın
Karşıma çıkmasaydın
Orhan Veli o şiiri yazmazdı
Ne anlamı kalırdı şu hayatın?
Fotoğrafını kaç kez öptüm?
Cüzdanımın ön gözünde
Uzun uzun bakarken gülümsedin
Ve cenneti keşfettim gözlerinde